Strona główna » inwestor
PROWADZIMY INWESTORÓW DO CELU
DAWG jest certyfikowanym partnerem PAIH, funkcjonuje w nim Centrum Obsługi Inwestora (COI) oraz Centrum Obsługi Inwestora i Eksportera (COIE). Ich zadaniem jest wzrost poziomu umiędzynarodowienia polskich firm poprzez kompleksowe usługi dotyczące rozpoczęcia działalności w regionie, organizowanie i realizacja eksportu oraz komplekową obsługę inwestorów zagranicznych i państwowych na terenie Dolnego Śląska.
DAWG jest partnerem władz samorządowych województwa dolnośląskiego, który pośredniczy w kontaktach pomiędzy inwestorami zainteresowanymi rozpoczęciem działalności w regionie, a samorządami i jednostkami dysponującymi terenami inwestycyjnymi bądź właściwą infrastrukturą.
NASZE DZIAŁANIA WSPIERAJĄ:
Polityka władz samorządowych ukierunkowana jest na ułatwienie zagranicznym inwestorom wejścia na nasz rynek. Największe światowe koncerny zdecydowały się na budowę w regionie własnych fabryk od podstaw. Województwo bogate jest w wysoko kwalifikowaną kadrę pracowniczą.
Do liderów wśród branż i sektorów działalności gospodarczej, w których były największe inwestycje należą:
DOLNY ŚLĄSK
Województwo dolnośląskie jest jednym z 16 województw Polski. Jego stolica mieści się we Wrocławiu. Powstało w 1999 roku w skutek połączenia poprzednich województw: wrocławskiego, legnickiego, jeleniogórskiego, wałbrzyskiego oraz części leszczyńskiego i kaliskiego. Swoją powierzchnią obejmuje 19 947 km2, co stanowi 6,4% powierzchni całej Polski. Województwo dolnośląskie leży w południowo-zachodniej części kraju granicząc z Czechami (z krajem hradeckim, libereckim, ołomunieckim i pardubickim) i Niemcami (z krajem związkowym Saksonia). W jego obszarze wyróżnia się 26 powiatów, 4 miasta na prawach powiatu (Wrocław, Jelenia Góra, Wałbrzych, Legnica), 169 gmin, 91 miast, 2 527 miejscowości wiejskich i 2 326 sołectw. Wg danych statystycznych GUS w 2018 roku województwo zamieszkiwało 2 901,2 tys. osób (w tym 1 506,2 tys. kobiet). Tereny miejskie zamieszkiwało 1 990,5 tys. osób, natomiast wiejskie 910,7 tys.
RYNEK PRACY
Przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw w 2019 r. było wyższe o 1,4% w porównaniu z 2018 r. W 2019 r. według wyników Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności Aktywnych, aktywnych zawodowo osób było 2275 tys., pracujących było 1257 tys., a bezrobotnych 43 tys., w obu grupach odnotowano wzrost w relacji do poprzedniego roku. Wskaźnik zatrudnienia – 55,3% (więcej o 1,1 p. proc. r/r), a stopa bezrobocia pozostała na poziomie z 2018 r. – 3,3%. Udział dolnośląskich aktywnych zawodowo w analogicznej grupie w Polsce wyniósł 7,5%, udział pracujących i bezrobotnych wyniósł odpowiednio 7,6% i 7,7%.
W porównaniu do 2018 r. odnotowano zarówno mniejszy napływ bezrobotnych (o 10,2%), jak i odpływ z ewidencji bezrobotnych (o 9,0%). Stopa bezrobocia rejestrowanego w końcu grudnia 2019 r. kształtowała się na poziomie 4,6% i była niższa o 0,6 p. proc. niż w kraju oraz w grudniu poprzedniego roku. Odnotowana w końcu 2019 r. stopa bezrobocia była najniższą wielkością na przestrzeni lat.
W 2019 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie nominalne brutto w sektorze przedsiębiorstw w ujęciu rocznym rosło szybciej niż w poprzednim roku (wzrost o 7,5% w skali roku wobec wzrostu o 7,0% w 2018 r.)
GOSPODARKA
Województwo dolnośląskie zaliczane jest do liderów gospodarczych w Polsce.
Według wstępnych szacunków, w 2018 r. udział woj. dolnośląskiego w tworzeniu produktu krajowego brutto w Polsce (w cenach bieżących) stanowił 8,3% (mniej niż w 2017 r. o 0,1 p.proc.). Wartość PKB w przeliczeniu na 1 mieszkańca w 2018 r. kształtowała się na poziomie 60447 zł (109,8% przeciętnej dla kraju
W 2019 r. zarejestrowanych nowych podmiotów było 31,3 tys., podmiotów wyrejestrowanych było 23,8 tys. (odpowiednio mniej o 3,7% i o 10,2% w relacji do 2018 r.)
Produkt Krajowy Brutto Polski za 2017 rok wynosi 1 989 351 mln zł, a PKB Dolnego Śląska – 166 095 mln zł (źródło: Produkt krajowy brutto – Rachunki regionalne w latach 2015-2017, GUS).
Struktura gospodarki województwa dolnośląskiego oparta jest na trzech podstawowych filarach: usługach, przemyśle oraz handlu. Znaczącą rolę w kształtowaniu potencjału gospodarczego regionu odgrywają dwa pierwsze rodzaje działalności gospodarczej. Sektor handlu powinien odgrywać rolę uzupełniającą dla kluczowych, dla rozwoju gospodarki regionu przemysłów i usług, co świadczy o istniejącej równowadze gospodarczej. Ewentualna dominacja handlu mogłaby świadczyć o stagnacji gospodarczej regionu. Na Dolnym Śląsku handel generuje 24,1% uzyskiwanych przychodów ze sprzedaży (analogiczne wartości dla przemysłu to 32,5%, zaś dla pozostałych sektorów, w tym usług 43,4%) (źródło: Rocznik statystyczny województwa dolnośląskiego 2019, GUS). Działalność handlowa zajmuje zatem właściwe miejsce w strukturze gospodarczej.
Udział w wytwarzaniu tej wartości wg rodzajów działalności rozkłada się następująco:
handel; naprawa pojazdów samochodowych; transport i gospodarka magazynowa; zakwaterowanie i gastronomia; informacja i komunikacja – 25,4 %;
przemysł – 32,5%;
budownictwo – 6,9%;
rolnictwo, leśnictwo, łowiectwo i rybactwo – 1,5%
działalność finansowa i ubezpieczeniowa, obsługa rynku nieruchomości – 8,6%;
pozostałe usługi – 25,1%.
TURYSTYKA
Turystyka zaliczana jest go podstawowych gałęzi rozwoju województwa dolnośląskiego. Uwarunkowania środowiskowe, ukształtowanie terenu, bogactwo przyrody, zbawienny dla zdrowia mikroklimat, unikatowe miejsca i liczne zabytki – również Światowego Dziedzictwa UNESCO – sprawiają, że region jest chętnie odwiedzany przez turystów.
Dolny Śląsk może się pochwalić obszarami wspaniałych lasów, rozlewiskami rzek z parkami krajobrazowymi, unikatową fauną i florą, malowniczymi nizinnymi, górskimi i skalnymi krajobrazami. Nasz region to również mnogość historycznych miast i miasteczek ze wspaniałymi pomnikami kultury oraz nowoczesną infrastrukturą, trasy narciarskie, wyciągi, tory saneczkowe, szlaki rowerowe, ośrodki jazdy konnej, spływy kajakowe i pontonowe, loty szybowcowe, i wspinaczka skałkowa.
Perły architektury
Ogromne znaczenie dla dolnośląskiej turystyki ma niezwykłe bogactwo kulturowe regionu. Występują tu liczne, najwyższej klasy zabytki, które są prawdziwymi perłami architektury. Na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO znajdują się:
Hala Stulecia we Wrocławiu – monumentalny cylindryczny gmach Hali Stulecia o średnicy 65 metrów i wysokości 45 metrów.
Kościół Pokoju w Świdnicy – XVII – wieczna budowla uważana za największą drewnianą świątynię Europy.
Kościół Pokoju w Jaworze – został zbudowany w latach 1654 – 1655.
Bogactwo natury
Niewątpliwie unikatową na skalę europejską, a nawet światową, turystyczną atrakcją regionu są Karkonosze – dawniej nazywane Górami Olbrzymimi. To najwyższe pasmo górskie Sudetów i zarazem Czech, należy do Światowej Sieci UNESCO.
Dolny Śląsk już od średniowiecza znany jest z wód mineralnych. Usytuowanych jest tutaj kilkanaście uzdrowisk o zróżnicowanych ofertach leczniczych i niepowtarzalnym mikroklimacie. Wody zdrojowe wspomagają leczenie: reumatyzmu, nerwobóli, chorób serca, skóry, układu krążenia, układu trawiennego i innych.
Walory uzdrowiskowe regionu
Województwo posiada kompleks uzdrowisk i szpitali, gdzie fachową opiekę znajdują zarówno ludzie starsi, jak i dzieci. W skład Spółki Sanatoria Dolnośląskie wchodzą obiekty położone w najpiękniejszych zakątkach regionu. Podgórski, łagodny i orzeźwiający klimat sprzyja leczeniu, a właściwości zdrowotne występujących tu źródeł mineralnych( szczawy wodorowęglanowo-sodowo-wapniowo-magnezowe) znane są od kilkuset lat.
Pięknie położone miasteczka, oprócz walorów uzdrowiskowych, posiadają także ciekawą ofertę kulturalną i turystyczną. Walory lecznicze tutejszych wód sprawiły, że miejscowości regionu stały się modnymi kurortami uzdrowiskowymi. W XIX wieku często gościł tu m.in. Fryderyk Chopin.
Zamki i pałace
Dolny Śląsk to także kraina zamków i pałaców. Żaden inny region w Polsce nie posiada takiej liczby tych budowli. Co czwarty zamek i pałac jest bowiem zlokalizowany w województwie dolnośląskim. Najbardziej znanymi są: zamek Grodno z XII wieku, XIII wieczne zamki Bolków, Chojnik i Czocha, Książ z XIII wieku, któremu obecny kształt nadano w XVIII i XIX wieku. Powstałe tu w czasie II wojny światowej podziemne tajemne przejścia i korytarze miały stanowić kwaterę główną Hitlera.
Bogata oferta kulturalna
Równie bogata jest oferta kulturalna Dolnego Śląska. Wrocław jest np. kolebką twórczości artystów światowego formatu -Jerzego Grotowskiego i Henryka Tomaszewskiego. Jet też miejscem licznych festiwali, z których najbardziej znanym jest Międzynarodowy Festiwal Oratoryjno-Kantatowy Wratislavia Cantans o ponad 40 letniej tradycji. Kulturalne zaplecze Dolnego Śląska stanowi 60 teatrów, 3 filharmonie, opera, ponad 1oo muzeów, liczne galerie sztuki i kina.
Najszybciej rozwijający się region w Europie
Rekordowa liczba inwestycji, rekordowa liczba nowych miejsc pracy i rekordowo wysokie nakłady na rozwój – ostatnie lata wprowadziły Dolny Śląsk do europejskiej ligi. Nowoczesna gospodarka staje się naszą wizytówką. Inwestujemy w innowacje oraz badania i rozwój. Wspieramy ośrodki akademickie, rozbudowujemy infrastrukturę transportową, dynamizujemy rozwój turystyki, w tym biznesowej i uzdrowiskowej. Co sprawia, że jesteśmy jednym z najbardziej atrakcyjnych i najdynamiczniej rozwijających się regionów? To pasja, jasne cele, dogodne umiejscowienie, ogromne bogactwo surowców mineralnych, otwarcie na inwestorów, dobra infrastruktura, wielowiekowa historia, styk różnorodnych kultur i obyczajów, piękno krajobrazów, liczne wyższe uczelnie i dobrze wykształceni ludzie.
Połączeni z całą Europą
Dla naszego rozwoju duże znaczenie ma sprawny i dogodny układ komunikacyjny. Pod tym względem gęsta sieć drogowa stanowi jeden z mocniejszych atutów województwa. Zasadniczym elementem układu komunikacyjnego regionu jest trasa Berlin – Drezno – Wrocław – Katowice – Przemyśl – Lwów – Kijów. Do 2020 roku zakończona zostanie budowa kilku innych ważnych odcinków m.in. ze Szczecina przez Wrocław do Pragi. Połączenia kolejowe, lotnicze i transport wodny łączą nas z całą Europą. Sprawna komunikacja wraz z bardzo dogodnym położeniem pomiędzy Niemcami a Rosją sprawiają, że Dolny Śląsk pod względem atrakcyjności inwestycyjnej jest liderem nie tylko w Polsce. Plasuje się też dość wysoko na tle regionów Unii Europejskiej, zajmując 100. miejsce na 275.
Największe zalety i przewagi regionu:
Usługa pro biz ma na celu ułatwienie inwestorom zagranicznym dostępu do informacji o warunkach podejmowania działalności gospodarczej w Polsce i instrumentach wsparcia przedsiębiorstw, jak również ułatwienie realizacji bezpośrednich inwestycji zagranicznych w kraju.
Szukasz działki pod inwestycje?
Sprawdź aktualne oferty https://www.baza.paih.gov.pl
Dolny Śląsk uważany jest za region bardzo atrakcyjny dla inwestorów zagranicznych. Polityka władz samorządowych ukierunkowana jest na ułatwienie zagranicznym inwestorom wejścia na nasz rynek. Największe światowe koncerny zdecydowały się na budowę własnych fabryk od podstaw. Świadczy to o głębokim zaufaniu i przeświadczeniu, że Dolny Śląsk to nie tylko atrakcyjne miejsce na budowę fabryk, ale także region bogaty w wysoko kwalifikowaną kadrę pracowniczą.
Na przełomie ostatnich 20 lat Dolny Śląsk stał się jednym z liderów polskich rankingów gospodarczych. Według Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową, województwo dolnośląskie od lat utrzymuje się w czołówce pod względem atrakcyjności inwestycyjnej i jakości życia. Najwyższą ocenę uzyskały czynniki takie jak: aktywność wobec inwestorów, dostępność transportowa, infrastruktura gospodarcza, infrastruktura społeczna. Pod względem atrakcyjności dla działalności zaawansowanej technologicznie, region został sklasyfikowany na 5.miejscu. O jego sile świadczyły między innymi: duża liczba studentów, wysoka dostępność transportowa, bardzo wysoka gęstość instytucji otoczenia biznesu, znaczne możliwości inwestowania na terenach SSE, wysoka siła nabywcza przedsiębiorstw, rozwinięta infrastruktura społeczna oraz ponadprzeciętna wydajność pracy i korzystna struktura gospodarki.
Dolny Śląsk oferuje zagranicznym firmom szereg zachęt inwestycyjnych:
Po ponad 20 latach funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych, ustawą z dnia 10 maja 2018 roku[1], dokonano zmian w instrumencie zwolnienia z podatku dochodowego (CIT lub PIT) w celu dostosowania przepisów do obecnej sytuacji rynkowej i do potrzeb przedsiębiorców. Nowelizacja umożliwia skorzystanie ze zwolnienia z podatku na obszarze całej Polski, przez firmy realizujące nowe inwestycje zarówno na terenach publicznych, jak i prywatnych[2]. Jednocześnie dotychczasowe zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych (SSE) pozostają w mocy aż do końca 2026 roku. Dodatkowo w nowelizacji z dnia 31 lipca 2019 r. dopuszczono wsparcie również dla inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, tym samym znacznie rozszerzono ofertę lokalizacji, w których przedsiębiorcy mogą otrzymać zwolnienie podatkowe.
Więcej informacji można znaleźć >>TUTAJ<<.
Granty rządowe przyznawane są na podstawie Programu wspierania inwestycji o istotnym znaczeniu dla gospodarki polskiej na lata 2011 – 2030 („Program”) przyjętego przez Radę Ministrów 5 lipca 2011 r. (znowelizowanego 1 października 2019 r.).
Więcej informacji można znaleźć >>TUTAJ<<.
Specjalna Strefa Ekonomiczna (SSE) jest to wyodrębniona administracyjnie część terytorium Polski, przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach. SSE to miejsce podlegające specjalnemu, ulgowemu traktowaniu podatkowemu, gdzie przedsiębiorca może rozpocząć działalność gospodarczą na specjalnie przygotowanym terenie i prowadzić ją nie płacąc podatku dochodowego.
Na terenie województwa dolnośląskiego funkcjonują trzy Specjalne Strefy Ekonomiczne:
Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna „INVEST-PARK” powstała w roku 1997 i obejmuje swoim zasięgiem tereny 174 gmin zlokalizowanych w 3 województwach południowo – zachodniej Polski (województwo dolnośląskie, opolskie i wielkopolskie). Dzięki inwestycjom światowych gigantów jak Toyota, Mercedes, Volkswagen czy Umicore, w południowo-zachodniej Polsce rozwija się nie tylko branża motoryzacyjna, ale również gałęzie pokrewne jak obróbka metali i tworzyw sztucznych, czy usługi logistyczne i magazynowe dla tego sektora. Blisko 50% firm działających w WSSE to przedstawiciele małego i średniego biznesu. W strefie zainwestowały również mikroprzedsiębiorstwa. WSSE „INVEST-PARK” wyróżniono również za dynamikę rozwoju firm, które ulokowały w niej swoje zakłady. Uznanie zyskał przede wszystkim kolejny projekt Toyota Motor Manufacturing Poland. Dzięki inwestycjom japońskiego koncernu Polska stała się drugim, poza Azją, centrum produkującym nowoczesne napędy hybrydowe. Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna „INVEST-PARK” jest szczególnie polecana na lokowanie inwestycji w Europie i doceniana za jakość i kompleksowość obsługi przedsiębiorców.
Więcej informacji o SSE na stronie: www.invest-park.com.pl
Założona w 1997 roku Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna zajmuje część położonego w południowo-zachodniej Polsce województwa dolnośląskiego, jednego z najdynamiczniej rozwijających się regionów w Polsce oraz obejmuje ponad 1361 ha terenów inwestycyjnych. Lokowaniu inwestycji na terenie województwa sprzyja dogodne położenie w pobliżu granicy niemieckiej i czeskiej, gęsta sieć stale rozwijających się dróg i linii kolejowych, zapewniająca powiązania z regionami ościennymi – zarówno polskimi jak i europejskimi, duże tempo rozwoju regionu, wykwalifikowana kadra pracownicza, a także dostępność atrakcyjnych terenów inwestycyjnych.
Więcej informacji o SSE na stronie: https://lsse.eu
Kamiennogórska Specjalna Strefa Ekonomiczna Małej Przedsiębiorczości (KSSEMP) powstała w 1997 r. Obszar KSSEMP obejmuje następujące powiaty: jeleniogórski, kamiennogórski, lubański, lwówecki, m. Jelenia Góra, milicki, trzebnicki, zgorzelecki, kępiński, ostrowski, bolesławiecki. Podstawowym zadaniem Strefy jest wydawanie w imieniu Ministra właściwego do spraw gospodarki decyzji o wsparciu, która jest podstawą do przyznania pomocy publicznej podmiotom gospodarczym na obszarze będącym w jej właściwości. Specjalna Strefa Ekonomiczna Małej Przedsiębiorczości S.A. (SSEMP S.A.) w Kamiennej Górze działa na terenie 63 gmin, w tym na terenie 33 miast województwa dolnośląskiego i wielkopolskiego. Obszar ten obejmuje ok. 800 tys. ha, co stanowi około 2,5% powierzchni całego kraju i jest zamieszkały przez ponad 800 tys. mieszkańców. Obszar KSSEMP to południowo-zachodnia część Polski w pobliżu granicy z Republiką Federalną Niemiec i Republiką Czeską. Tereny inwestycyjne KSSEMP ulokowane są w pobliżu ważnych krajowych i międzynarodowych szlaków komunikacyjnych: droga ekspresowa S3, autostrada A4 oraz autostrada A18.
Więcej informacji o SSE na stronie: www.ssemp.pl
Jest to jedyna strefa, której zarząd jest zlokalizowany poza terenem województwa dolnośląskiego.
Występuje również podstrefa Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, której łączny obszar wynosi 1 632,31 ha. Jest to jedyna strefa, której zarząd jest zlokalizowany poza terenem województwa dolnośląskiego.
Więcej informacji o SSE na stronie: www.tsse.pl
Parki przemysłowe i technologiczne to miejsca, w których dzięki zgromadzeniu firm z jednej branży oraz wspierających je placówek badawczo-naukowych możliwy jest szybki ich rozwój. To coraz powszechniej stosowane w naszym kraju rozwiązania prorozwojowe. Oferowane przez nie udogodnienia są skierowane zarówno do przedsiębiorców polskich, jak i zagranicznych.
Mimo wielu podobnych cech parków przemysłowych i technologicznych (misja, cele, formy działania, organizacja itp.) jest to kategoria jednostek bardzo zróżnicowanych. Każdy z parków posiada indywidualny charakter, wynikający z regionalnych uwarunkowań społecznych, kulturowych i ekonomicznych oraz dostępnych czynników wzrostu. Nie ma jednego uniwersalnego modelu parku, ani szablonu organizacyjnego gwarantującego sukces. Poszczególne inicjatywy odzwierciedlają specyfikę lokalnego środowiska naukowego i biznesu, typ gospodarki i tradycje przemysłowe oraz kulturowe uwarunkowania przedsiębiorczości.
Park technologiczny to zespół wyodrębnionych nieruchomości wraz z infrastrukturą techniczną, utworzony w celu dokonywania przepływu wiedzy i technologii pomiędzy jednostkami naukowymi a przedsiębiorcami.
Przedsiębiorcom, wykorzystującym nowoczesne technologie, są tam oferowane usługi w zakresie:
Park przemysłowo – technologiczny jest to natomiast zespół wyodrębnionych nieruchomości wraz ze znajdującą się na nich infrastrukturą pozostałą po restrukturyzowanych lub likwidowanych przedsiębiorstwach oraz inne dołączone do nich nieruchomości. Tego typu parki tworzone są przy udziale władz samorządowych w celu zapewnienia preferencyjnych warunków prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności dla małych i średnich przedsiębiorstw.
Cele wyznaczane parkom przemysłowo – technologicznym to przede wszystkim:
Jedną z podstawowych zachęt inwestycyjnych dostępnych dla przedsiębiorców w gminach jest zwolnienie z podatków i opłat lokalnych. Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej U.p.o.l) przyznaje radom gmin uprawnienia w zakresie kształtowania stawek podatkowych i ustanawiania przedmiotowych zwolnień od przewidzianych w niej podatków i opłat. Podstawowe znaczenie dla przedsiębiorców ma zwolnienie z podatku od nieruchomości.
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają:
Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, które są właścicielami lub posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkownikami wieczystymi gruntów lub posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Nieruchomości Rolnych lub z innego tytułu prawnego, jak również jest bez tytułu prawnego.
Wysokość stawek podatku od nieruchomości określa w drodze uchwały rada gminy, z tym że stawki roczne nie mogą przekroczyć limitów określonych w U.p.o.l.
Rada gminy w drodze uchwały może ustanowić zwolnienie od podatku od nieruchomości dla przedsiębiorców, jako jedną z form pomocy publicznej.
Pomoc powstająca przy zastosowaniu zwolnienia z podatku od nieruchomości odpowiada wartości zwolnienia podatkowego. Co warte podkreślenia pomoc podatkowa na podstawie uchwał rad gmin jest tzw. pomocą automatyczną, co oznacza, że zwolnienie przysługuje z mocy samego prawa, po spełnieniu przez przedsiębiorcę przesłanek ustalonych w uchwale rady gminy. Wymogiem jest jednak zawsze zgłoszenie zamiaru korzystania z pomocy, zgodnie ze wzorem zgłoszenia, który powinien być określony w uchwale rady gminy. Wszelkie nakłady inwestycyjne poniesione przed dokonaniem zwolnienia nie mogą być uznane za koszty kwalifikowane.
Zwolnienia w podatkach i opłatach lokalnych mogą być wprowadzane z uwzględnieniem warunków określonych w:
Najczęściej rady gmin wprowadzają zwolnienia na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów, które stanowi ogólnopolski program pomocowy oraz w ramach pomocy de minimis
Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną, określa ramowe warunki, jakie muszą być spełnione, aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości, jako regionalnej pomocy inwestycyjnej.
Udzielana pomoc może być obliczana w odniesieniu do:
Rada gminy może wprowadzić w formie uchwały stanowiącej program pomocowy zwolnienia podatkowe z zachowaniem rozwiązań opartych na wspólnotowych przepisach o pomocy de minimisco zwalnia pomoc od obowiązku notyfikacji, jednak projekt uchwały musi być przekazany do wiadomości Prezesowi UOKiK.
Podstawowym aktem prawnym regulującym udzielanie pomocy de minimis jest Rozporządzenie Komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013), które umożliwia udzielanie pomocy również w sektorze transportu drogowego.
Pułapy pomocy de minimis
Rozporządzenie to ustala pułap pomocy de minimis w wysokości 200 tys. euro oraz 100 tys. euro w sektorze transportu drogowego, dla jednego podmiotu gospodarczego, przez trzy kolejne lata budżetowe. Pomoc tę oblicza się w ten sposób, że dodaje się pomoc uzyskaną w roku bieżącym i dwóch latach poprzedzających, a suma pomocy nie może przekroczyć 200 tys. euro (100 tys. euro w sektorze transportu drogowego).
Zakres stosowania
Uchwały w sprawie zwolnień w ramach pomocy de minimis mogą dotyczyć w zasadzie wszystkich podatków i opłat lokalnych i mogą być podejmowane niezależnie od uchwał przewidujących innego rodzaju pomoc (regionalną, w ramach wyłączeń grupowych). W takiej sytuacji jednakże należy rozgraniczyć zasady stosowania zwolnień z uwagi na możliwość ich dublowania się.
Obowiązek wydawania zaświadczeń o pomocy de minimis
Ustawa o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej wprowadza obowiązek wystawiania zaświadczeń stwierdzających, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis.
O status CBR mogą ubiegać się przedsiębiorcy, którzy prowadzą innowacyjną działalność, szczególnie w obszarze prac badawczo-rozwojowych. Znowelizowana ustawa daje im możliwość m.in. na zasadach pomocy de minimis zwolnienia z podatku od nieruchomości oraz podatku rolnego i leśnego. Łącznie może być to nawet 200 tys. euro w ciągu trzech kolejnych lat.
Ponadto CBR-y mogą odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę przeznaczoną na fundusz innowacyjności. Jej wysokość nie może być jednak wyższa niż 20 proc. przychodów uzyskanych w danym miesiącu.
Przedsiębiorca, który stara się o status CBR dla swojej firmy powinien osiągnąć przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy w wysokości co najmniej 1,2 mln euro według zasad określonych w ustawie o rachunkowości. Minimum 20 proc. tej kwoty winny stanowić przychody netto ze sprzedaży własnych usług badawczo-rozwojowych. Ponadto przedsiębiorca zobowiązany jest do złożenia oświadczenia o niezaleganiu z zapłatą podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.”
Obowiązkiem przedsiębiorcy, który ubiega się o nadanie statusu CBR, jest także. złożenie wniosku do ministra, który zawiera nazwę firmy, siedzibę i jej adres, oznaczenie formy prawnej, numer NIP i REGON oraz dane dotyczące przychodów netto (określone w art. 17 ust. 2 pkt 1 i 2). Dokumentacja musi również zawierać opis badań lub prac badawczo- rozwojowych, zrealizowanych w ostatnim roku obrotowym, jak również wyniki, a także wykaz uzyskanych akredytacji, patentów lub zastosowań w praktyce.
Zgodnie z Ustawą o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) osoby zagraniczne z Państw członkowskich Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak polscy przedsiębiorcy.
Co do zasady, pozostałe osoby zagraniczne mają prawo, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej jedynie w formie spółek:
Osoby te mają także prawo do przystępowania do wymienionych wyżej spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji.
Ponadto przedsiębiorcy zagraniczni mogą prowadzić działalność gospodarczą w formie oddziału, a także tworzyć przedstawicielstwa na terenie Polski.
Osobą zagraniczną w rozumieniu ustawy jest:
Przedsiębiorcą zagranicznym w rozumieniu ustawy jest osoba zagraniczna wykonująca działalność gospodarczą za granicą.
W Polsce działalność gospodarczą można prowadzić w formach zbliżonych do występujących w innych krajach europejskich. Wśród dostępnych form działalności można wyróżnić:
Spółdzielnie, stowarzyszenia, fundacje oraz formy transgraniczne, takie jak spółka europejska, czy europejskie zgrupowanie interesów gospodarczych, które również mogą służyć prowadzeniu działalności gospodarczej w Polsce, pozostają poza zakresem niniejszego opracowania.
W Polsce obowiązuje zasada swobody podejmowania działalności gospodarczej. Oznacza, że każdy – na równych prawach – ma prawo podjąć działalność gospodarczą według swojego wyboru.
Zasada wolności gospodarczej nie ma jednak charakteru absolutnego. Podstawowe znaczenie mają ograniczenia podmiotowe (odnoszące się do tego, kto może podejmować działalność gospodarczą) oraz przedmiotowe (dotyczące warunków, które muszą zostać spełnione dla prowadzenia danej działalności).
Na takich samych zasadach, jak obywatele polscy (a zatem np. w zakresie wyboru formy prowadzenia działalności), działalność gospodarczą mogą podejmować i wykonywać osoby fizyczne, prawne oraz inne jednostki organizacyjne posiadające zdolność prawną:
Powyższe wyliczenie obejmuje podmioty, które w najszerszym zakresie mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości. Inne osoby mogą jedynie prowadzić działalność gospodarczą w formie spółki: (i) komandytowej, (ii) komandytowo-akcyjnej, (iii) z ograniczoną odpowiedzialnością albo (iv) akcyjnej. Umowy międzynarodowe mogą jednak przyznawać osobom spoza katalogu szersze uprawnienia.
W zakresie ograniczeń przedmiotowych, najważniejsze są te nakładające obowiązek uzyskania przez przedsiębiorcę uprzedniej decyzji administracyjnej, uprawniającej do podjęcia danej działalności.
Koncesje wydawane są w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny.
Wymóg uzyskania koncesji dotyczy działalności w zakresie:
Przed wydaniem koncesji organ administracji może sprawdzić, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię prawidłowego wykonywania takiej działalności.
Niekiedy liczba dostępnych koncesji jest ograniczona. W takim przypadku, organ administracji organizuje przetarg. Wygrywają w nim podmioty, które zaoferują najwyższe opłaty za udzielenie koncesji.
Istnieje możliwość uzyskania tzw. promesy, czyli przyrzeczenia wydania koncesji po spełnieniu określonych warunków. Promesa wydawana jest na minimum 6 miesięcy. W okresie jej ważności nie można odmówić udzielenia koncesji, chyba że przedsiębiorca nie spełnił wymaganych warunków lub zmieniły się dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy.
Kolejnym przejawem przedmiotowego ograniczenia wolności gospodarczej jest wymóg uzyskania przez przedsiębiorcę zezwolenia, licencji lub zgody. Różne nazewnictwo nie oznacza jednak, że mamy do czynienia z odmiennymi aktami. Wszystkie te formy decyzji administracyjnej są równorzędne – wywołują ten sam skutek prawny w zakresie możliwości wykonywania działalności gospodarczej. Dla tych wszystkich form będziemy zatem używać w dalszej części zbiorczego pojęcia zezwolenia.
Zezwolenie pozwala na podjęcie i wykonywanie określonego rodzaju działalności gospodarczej w razie spełnienia przez przedsiębiorcę określonych ustawą wymagań.
Poniżej kilka przykładów działalności wymagającej zezwolenia:
• działalność gospodarcza na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniająca do korzystania z pomocy publicznej
• działalność polegająca na prowadzeniu rynku regulowanego (giełdowego oraz pozagiełdowego)
• działalność funduszu emerytalnego
• działalność bankowa obciążająca ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym
• działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę lub zbiorowego odprowadzania ścieków
• działalność polegająca na wytwarzaniu produktu leczniczego lub na imporcie produktu leczniczego
• wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych
• wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
• wykonywanie działalności pocztowej
• działalność funduszu inwestycyjnego.
Zezwolenie jest udzielane przedsiębiorcy po uprzednim stwierdzeniu, że spełnia on warunki określone ustawą. Warunki te dotyczą między innymi ochrony życia i zdrowia ludzkiego, bezpieczeństwa i porządku publicznego, tajemnicy państwowej oraz specyfiki działalności gospodarczej objętej zezwoleniem. Szczegółowe uregulowania dotyczące trybu wydawania zezwoleń zawarte zostały w poszczególnych ustawach. Spełnienie przez przedsiębiorcę warunków wykonywania określonej działalności zobowiązuje organ administracji do udzielenia zezwolenia.
Najpopularniejszymi formami prowadzenia działalności są spółki handlowe, w szczególności spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka jawna. Trzeba jednak odnotować, że w ostatnim czasie największy przyrost dotyczył spółki komandytowej oraz komandytowo-akcyjnej. Powyższe podyktowane jest możliwością dokonania optymalizacji podatkowej w ramach struktury powyższych spółek z powodu opodatkowania przychodów na poziomie wspólników takich spółek, a nie samych spółek. Należy jednak wskazać, iż planowana jest nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która wprowadzi opodatkowanie spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych podatkiem dochodowym od osób prawnych, co w efekcie zmniejszy atrakcyjność tych form działalności.
Wiele osób fizycznych wybiera formę tzw. indywidualnej działalności gospodarczej. W ramach sektora prywatnego podmioty te stanowią ok. 76% wszystkich przedsiębiorców. Prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej może się odbywać również w ramach spółki cywilnej, czyli zrzeszenia co najmniej dwóch podmiotów dla wspólnego prowadzenia działalności zarobkowej. W przeciwieństwie do spółek handlowych spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa – podmiotami takimi są wyłącznie jej wspólnicy.
Inwestorzy zagraniczni korzystają również z formy oddziału, za którego pomocą mogą w Polsce prowadzić działalność w takim samym zakresie, jak w kraju ich siedziby.
Spółka handlowa to forma współdziałania w celu zarobkowym co najmniej dwóch osób, za wyjątkiem spółki z o.o. i akcyjnej, które może założyć jeden podmiot, o ile założyciel sam nie jest jednoosobową spółką z o.o.
Spółka powstaje w wyniku zawarcia umowy, w której wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz ewentualnie przez współdziałanie w inny określony sposób.
Funkcjonowanie spółek handlowych regulują:
• przepisy prawa
• wspólnicy bądź akcjonariusze w umowie albo statucie spółki
W spółkach osobowych najważniejsze znaczenie mają osoby wspólników, ich kwalifikacje oraz wykonywana praca. Za zobowiązania takiej spółki wspólnicy, co do zasady, odpowiadają całym swoim majątkiem.
W spółkach kapitałowych, nacisk jest położony na dostarczany przez wspólników kapitał, na którym opiera się funkcjonowanie spółki. Wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki – ryzykują jedynie wniesionym wkładem, którego mogą nie odzyskać w razie niepowodzenia biznesu.
Poprzez oddział przedsiębiorca zagraniczny może prowadzić w Polsce działalność gospodarczą w takim zakresie, w jakim ją wykonuje w kraju swojej siedziby.
Posiadanie w Polsce przedstawicielstwa umożliwia przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie działalności jedynie w zakresie swojej reklamy i promocji.
Kraj pochodzenia inwestora ma zasadnicze znaczenie dla możliwości prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej. Jak szczegółowo wskazano w pkt. 2.1 powyżej, osoby spoza Unii Europejskiej, Norwegii, Islandii, Liechtensteinu oraz państw, z którymi Wspólnota Europejska i jej państwa członkowskie nie zawarły umów w zakresie swobody przedsiębiorczości, jak również osoby niespełniające przesłanek z ustawy o cudzoziemcach, ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ustawy o Karcie Polaka mają możliwość wyboru prowadzenia działalności ograniczoną do spółek: (i) komandytowej, (ii) komandytowo-akcyjnej, (iii) z ograniczoną odpowiedzialnością oraz (iv) akcyjnej.
Zasadniczo, działalność gospodarcza może być prowadzona w dowolnej prawem przewidzianej formie. Niekiedy jednak ustawa nakazuje zastosowanie ściśle określonej formy działalności, jak np. w przypadku banków, firm ubezpieczeniowych oraz powszechnych towarzystw emerytalnych, które mogą działać wyłącznie w formie spółki akcyjnej.
Generalną zasadą jest przeznaczenie spółek osobowych (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej) dla działalności gospodarczej mniejszych rozmiarów, zaś spółek kapitałowych oraz spółki komandytowo-akcyjnej – dla znaczniejszych przedsięwzięć gospodarczych. Powyższe wiąże się głównie z rozkładem ryzyka, na którego podjęcie godzą się inwestorzy, koniecznością ich osobistego zaangażowania w prowadzenie spraw spółki oraz możliwościami pozyskiwania kapitału z rynku.
4.4 Odpowiedzialność inwestora za zobowiązania podmiotu, za pomocą którego prowadzi działalność
W spółce jawnej nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania spółki ponoszą wszyscy jej wspólnicy. W spółce komandytowej i komandytowo-akcyjnej zasada ta w pełni odnosi się do komplementariuszy. Dopuszczalna jest optymalizacja zakresu odpowiedzialności poprzez odpowiednie zaprojektowanie struktury spółki komandytowej lub spółki komandytowo-akcyjnej (spółka kapitałowa jako jedyny komplementariusz). Komandytariusz w spółce komandytowej odpowiada do wysokości sumy komandytowej, a akcjonariusz w spółce komandytowo-akcyjnej nie odpowiada za zobowiązania spółki.
Z kolei w spółkach kapitałowych wspólnicy nie odpowiadają za zobowiązania spółki. Ich ryzyko ogranicza się do wniesionych wkładów w przypadku niepowodzenia działalności.
Dział Obsługi Inwestora i Eksportera spółki DAWG oferuje szerokie wsparcie podczas procesu inwestycyjnego, a także opiekę poinwestycyjną. Całość systemu opiera się na zasadzie One-Stop-Shop. Inwestorom zgłaszającym się do Dolnoślaskiej Agencji Współpracy Gospodarczej możemy zagwarantować kompleksowe wsparcie na całym etapie procesu inwestycyjnego.
OFERUJEMY:
Segmenty opieki poinwestycyjnej:
Polska jest obecnie największym beneficjentem Funduszy UE, a krajowi i zagraniczni inwestorzy planujący rozpocząć lub rozszerzyć swoją działalność, mogą liczyć na wiele możliwości wsparcia ze środków Unii Europejskiej, w ramach dotacji lub innych form wsparcia, takich jak np. pożyczki preferencyjne. Dotacje są przyznawane konkretnym projektom inwestycyjnym na zasadzie konkursów lub innych procedur kwalifikacyjnych (zależnych od formy pomocy). Subsydia z funduszy UE podlegają ogólnym ograniczeniom wartości pomocy, jaką może uzyskać przedsiębiorstwo (więcej informacji pomocy regionalnej w dziale Zachęty inwestycyjne).
W perspektywie finansowej Unii Europejsciej na lata 2014-2020 Polska otrzymała z budżetu polityki spójności kwotę 82,5 mld euro, które zostaną przeznaczone m.in. na badania naukowe, rozwój infrastruktury i przedsiębiorczości, cyfryzację kraju oraz aktywizację zawodową. Polska aktualnie negocjuje z Komisją Europejską kształt krajowych programów operacyjnych finansowanych ze środków polityki spójności. Cześć z dostępnej puli środków z budżetu unijnego zostanie najprawdopodobniej przeznaczona na następujące Krajowe Programy Operacyjne:
Program | Przeznaczone fundusze |
Infrastruktura i Środowisko | 27,41 |
Inteligentny Rozwój | 8,61 |
Wiedza Edukacja Rozwój | 4,69 |
Polska Cyfrowa | 2,17 |
Polska Wschodnia | 2,00 |
Pomoc Techniczna | 0,70 |
Każdy z powyższych programów ma swoje własne priorytety pomocy i plany dystrybucji funduszy. Prosimy o kontakt z nami, jeśli chcą Państwo dowiedzieć się więcej o potencjalnym wsparciu z funduszy UE dla Państwa projektu inwestycyjnego.
Polska jest jednym z największych zwycięzców w ostatnich negocjacjach ze względu na wzrost funduszy zarówno dla rolnictwa jak i przyznawanych w ramach polityki spójności. Polska, jako największy rozwijający się kraj w UE, otrzymuje większość środków z unijnego budżetu polityki spójności.
(Źródło: KPRM,Wynik Rady Europejskiej. Wieloletnie Ramy Finansowe 2014-2020)
Dominika Rawecka
dominika.rawecka@dawg.pl
+48 784 449 499